Instytut Sobieskiego przedstawia propozycję zmiany ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej, przewidującą wprowadzenie odpowiedzialności karnej za propagowanie kłamstwa oświęcimskiego, polegającego na przypisywaniu zbrodni nazistowskich osobom które ich nie popełniły.
Uważamy, że wprowadzenie takiej poprawki jest wskazane wobec powtarzanych notorycznie kłamstw o „polskich obozach koncentracyjnych”. Poprawka umożliwia ściganie sprawców także wtedy, gdy czyn został popełniony zagranicą.
Jesteśmy przekonani, że stronnictwa parlamentarne doprowadzą do uchwalenia proponowanej przez IS zmiany ustawy o IPN.
Od szeregu lat spotykamy się z twierdzeniami o tym, że jakoby Polska i Polacy zakładali i prowadzili obozy koncentracyjne w czasie II Wojny Światowej. Pojawiają się sformułowania „polskie obozy koncentracyjne”, „polskie obozy śmierci” itd. Państwo polskie było dotychczas bezbronne wobec takich oszczerstw, a są to niewątpliwie czyny o znacznym stopniu szkodliwości społecznej.
Proponowana przez Instytut Sobieskiego poprawka do ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej ma wypełnić lukę w prawie polskim, polegającą na tym, że dotychczas karalne było jedynie zaprzeczanie zbrodniom nazistowskim i komunistycznym (czyli zaprzeczanie faktom), nie zaś aktywne propagowanie fałszu. Rzeczpospolita Polska jest krajem który w wyniku wojny stracił ok. 6 milionów obywateli, zamordowanych w obozach, zabitych podczas działań wojennych, rozstrzelanych w egzekucjach, zagłodzonych. Okupant niemiecki zgładził niemal wszystkich Żydów polskich. Ze względu na ogrom tych zbrodni, należy ograniczyć zakres wolności słowa na drodze działań ustawodawczych.
Poprawka umożliwi ściganie tych czynów nie tylko w przypadku dystrybucji wydawnictw lub wygłaszania wypowiedzi zawierających sformułowania o „polskich obozach śmierci” na terytorium RP, ale także w razie popełnienia ich za granicą. W tym drugim przypadku polskie organy prokuratury powinny podejmować energiczne działania i zgodnie z porozumieniami międzynarodowymi dochodzić pomocy prawnej kraju w którym przebywa sprawca, lub nawet występować o jego ekstradycję.
RP przegrała wojnę w 1939 r. Przegrała także pokój narzucony przez Stalina. Obecnie musi wygrać walkę o swoje dobre imię.
Sędzia Trybunału Konstytucyjnego. Adiunkt w Katedrze Prawa Karnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Interesuje się zagadnieniami prawa karnego międzynarodowego, prawa karnego Unii Europejskiej oraz szeroko pojętą polityką kryminalną.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Karalność za "polskie obozy koncentracyjne"
Instytut Sobieskiego przedstawia propozycję zmiany ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej, przewidującą wprowadzenie odpowiedzialności karnej za propagowanie kłamstwa oświęcimskiego, polegającego na przypisywaniu zbrodni nazistowskich osobom które ich nie popełniły.
Uważamy, że wprowadzenie takiej poprawki jest wskazane wobec powtarzanych notorycznie kłamstw o „polskich obozach koncentracyjnych”. Poprawka umożliwia ściganie sprawców także wtedy, gdy czyn został popełniony zagranicą.
Jesteśmy przekonani, że stronnictwa parlamentarne doprowadzą do uchwalenia proponowanej przez IS zmiany ustawy o IPN.
Od szeregu lat spotykamy się z twierdzeniami o tym, że jakoby Polska i Polacy zakładali i prowadzili obozy koncentracyjne w czasie II Wojny Światowej. Pojawiają się sformułowania „polskie obozy koncentracyjne”, „polskie obozy śmierci” itd. Państwo polskie było dotychczas bezbronne wobec takich oszczerstw, a są to niewątpliwie czyny o znacznym stopniu szkodliwości społecznej.
Proponowana przez Instytut Sobieskiego poprawka do ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej ma wypełnić lukę w prawie polskim, polegającą na tym, że dotychczas karalne było jedynie zaprzeczanie zbrodniom nazistowskim i komunistycznym (czyli zaprzeczanie faktom), nie zaś aktywne propagowanie fałszu. Rzeczpospolita Polska jest krajem który w wyniku wojny stracił ok. 6 milionów obywateli, zamordowanych w obozach, zabitych podczas działań wojennych, rozstrzelanych w egzekucjach, zagłodzonych. Okupant niemiecki zgładził niemal wszystkich Żydów polskich. Ze względu na ogrom tych zbrodni, należy ograniczyć zakres wolności słowa na drodze działań ustawodawczych.
Poprawka umożliwi ściganie tych czynów nie tylko w przypadku dystrybucji wydawnictw lub wygłaszania wypowiedzi zawierających sformułowania o „polskich obozach śmierci” na terytorium RP, ale także w razie popełnienia ich za granicą. W tym drugim przypadku polskie organy prokuratury powinny podejmować energiczne działania i zgodnie z porozumieniami międzynarodowymi dochodzić pomocy prawnej kraju w którym przebywa sprawca, lub nawet występować o jego ekstradycję.
RP przegrała wojnę w 1939 r. Przegrała także pokój narzucony przez Stalina. Obecnie musi wygrać walkę o swoje dobre imię.
Autor
prof. Justyn Piskorski
Sędzia Trybunału Konstytucyjnego. Adiunkt w Katedrze Prawa Karnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Interesuje się zagadnieniami prawa karnego międzynarodowego, prawa karnego Unii Europejskiej oraz szeroko pojętą polityką kryminalną.