Jak zreformować nasze siły zbrojne, aby sprostały obecnym wyzwaniom geopolitycznym? Jak przyjmować nowe inwestycje w sektor obronny w sposób, który realnie wzmocni nasze zdolności militarne? To pytania, które dziś stają przed nami i które były omawiane podczas wydarzenia na Uniwersytecie CEVRO w formacie czesko-polskim.

Wydarzenie zorganizowane przez Centrum Stosunków Transatlantyckich (Centrum transatlantických vztahů – PCTR) oraz Instytut Sobieskiego zgromadziło znakomitych ekspertów z obu krajów. Wystąpienie otwierające w imieniu Instytutu Sobieskiego wygłosił Tomasz Szatkowski, doradca prezydenta Andrzeja Dudy, były wiceminister obrony narodowej i ambasador Polski przy NATO, kończąc je mocnym stwierdzeniem: „W dzisiejszym świecie, jeśli nie będziemy intensywnie inwestować w obronność, staniemy się nieistotni”. Przedstawił on wnioski z obszernego raportu przygotowanego przez ekspertów Instytutu Sobieskiego pt. Jak uzbroić Polskę? Odstraszanie, armia, przemysł, odporność państwa.

Następnie odbyła się dyskusja moderowana przez Daniela Koštovala, byłego wiceministra obrony, a wkrótce ambasadora Czech w Moskwie. W debacie – oprócz Tomasza Szatkowskiego – udział wzięli także Jan Jireš, dyrektor generalny Departamentu Polityki Obronnej i Strategii Ministerstwa Obrony Czech, oraz gen. broni Jaromír Zůna, były pierwszy zastępca szefa Sztabu Generalnego.

Czescy goście zwrócili uwagę na kluczową rolę Polski jako lidera regionu na wschodniej flance NATO oraz podkreślili konieczność zapewnienia europejskiego finansowania dla projektów wzmacniających polski potencjał obronny. Zaznaczyli również dwie istotne różnice w podejściu do kwestii obronności: niższy poziom postrzegania zagrożenia ze strony Rosji w czeskim społeczeństwie, co utrudnia wdrażanie ambitnych planów reform, oraz głębszą transformację czeskich sił zbrojnych – od armii konwencjonalnej w kierunku sił ekspedycyjnych w ramach NATO – która miała miejsce w poprzednich dekadach.

Głównym wnioskiem debaty była potrzeba ponownego przemyślenia podejścia do sił zbrojnych w kontekście powrotu do koncepcji armii (i społeczeństwa) zdolnych do obrony terytorium państwa, a więc nacisk na budowanie autonomicznych zdolności obronnych (artykuł 3), jako niezbędnego warunku współpracy regionalnej w ramach NATO (artykuł 5).

Źródło: https://www.facebook.com/PCTR.VSCI/posts/pfbid0go3x8MGXaUhioWpCPhGSs7VPXesZMQ2enLuzy38kCKPTMiPSy9r9ymm6MSn9YBXYl