Analiza skupia się na kilku kwestiach, kluczowych z punktu widzenia sprawności służby zdrowia, dokonując analizy problemów trapiących polski system oraz proponując rozwiązania z zakresu finansowania świadczeń zdrowotnych, a przede wszystkim koniecznych zmian instytucjonalno – organizacyjnych.

Prezentowany projekt zakłada wykorzystanie doświadczeń państw wysokorozwiniętych, czerpiąc z różnych modeli elementy w największym stopniu determinujące sprawność systemów zdrowotnych. Zawiera również odniesienia do rozwiązań zastosowanych w innych państwach postkomunistycznych, w szczególności tych, które oceniane są jako najsprawniejsze w reformowaniu ochrony zdrowia.

Jedną z podstawowych trudności trapiących polski system ochrony zdrowia w trakcie całego okresu transformacji był brak spójnej koncepcji jego docelowego kształtu. W rezultacie Polska jako jeden z ostatnich krajów Europy Środkowo – Wschodniej podjęła się reform kluczowych obszarów ochrony zdrowia i – dodatkowo – do dnia dzisiejszego proces ten nie został ukierunkowany w sposób pozwalający dokonać jakichkolwiek długookresowych prognoz co do ostatecznego kształtu wdrożonego modelu. Efektem tych zapóźnień  jest aktualny stan permanentnego zagrożenia paraliżem finansowym i organizacyjnym, wymuszający konieczność kolejnych zmian fundamentalnych zasad organizacji systemu.

Poniżej zaprezentowano propozycje modyfikacji kluczowych obszarów ochrony zdrowia w Polsce. Przedstawione koncepcje opracowane zostały w oparciu o kilka podstawowych przesłanek: 1) wykorzystanie najbardziej efektywnych rozwiązań stosowanych w krajach wysokorozwiniętych; 2) skorzystanie z doświadczeń krajów postkomunistycznych, uznawanych za najbardziej skuteczne w reformowaniu systemów zdrowotnych; 3) zastosowanie elementów organizacyjnych sprawdzonych w innych sektorach usług publicznych oraz 4) zachowanie ciągłości instytucjonalnej systemu i ewolucyjny charakter  wdrażanych zmian.

Centralnym punktem, wokół którego skupiają się problemy systemu ochrony zdrowia w Polsce jest kwestia środków finansowych. Można to zagadnienie rozpatrywać w dwóch aspektach: źródeł dochodów systemu oraz zasad wydatkowania posiadanych zasobów. Pierwszy aspekt  sprowadzać się będzie do kwestii wysokości wydatków na ochronę zdrowia (ze szczególnym uwzględnieniem wysokości składki ubezpieczeniowej) oraz relacji między wydatkami publicznymi i  prywatnymi. Drugi aspekt wiąże się przede wszystkim z zasadami organizacji systemu, zarówno w odniesieniu do instytucji płatnika, jak i do podmiotów dostarczających usługi zdrowotne oraz wzajemnych relacji między nimi.