Uchwalona ponad rok temu ustawa o systemie powiadamiania ratunkowego nie rozwiązała zasadniczych problemów związanych z funkcjonowaniem systemu powiadamiania ratunkowego. Dowodem na słabość przyjętych wówczas rozwiązań jest historia jej nowelizacji przeprowadzona w pośpiechu w końcu roku 2014 roku, między 4 a 29 grudnia. Zaproponowane zmiany tylko pozornie miały wyłącznie techniczny, porządkujący charakter.
Nagły i przyspieszony tryb w jakim wprowadzono propozycję poprawki był sporym zaskoczeniem dla co najmniej kilku posłów, członków sejmowej Komisji Administracji i Cyfryzacji.
Kontrowersje jakie zaistniały podczas procesu legislacyjnego, pokazują nie tylko niedoskonałość systemu powiadamiania ratunkowego, ale też pokazują systemowe słabości organizacji administracji rządowej i kontrolującego jej pracę Sejmu.
Propozycje zmian w ustawie dotyczyły dwóch kwestii:
likwidacji obowiązku zapewnienia dostarczenia przez operatorów możliwości wysyłania darmowych sms-ów alarmowych na numery 997, 998, 999 (policja, straż pożarna, pogotowie ratunkowe)
wyznaczenie do odbioru sms-ów alarmowych wysyłanych na numer 112 jednego centralnego punktu systemu powiadamiania ratunkowego zamiast dotychczasowych wielu „właściwych terytorialnie centrów powiadamiania ratunkowego”
Były ekspert w dziedzinach Bezpieczeństwo, Obronność i Administracja. Były prezes Zarządu. Obecnie Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego, wcześniej między innymi członek Rady Służby Cywilnej (2010-2012), doradca Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego (2007-2010), podsekretarz stanu w MSWiA, szef Obrony Cywilnej Kraju (2005-2007). Ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, absolwent studiów podyplomowych w l’Institut de Hautes Études en Administration Publique (IDHEAP) w Lozannie, absolwent École Nationale d’Administration (ENA) w Paryżu.
Nowelizacja ustawy o systemie powiadamiania ratunkowego
Uchwalona ponad rok temu ustawa o systemie powiadamiania ratunkowego nie rozwiązała zasadniczych problemów związanych z funkcjonowaniem systemu powiadamiania ratunkowego. Dowodem na słabość przyjętych wówczas rozwiązań jest historia jej nowelizacji przeprowadzona w pośpiechu w końcu roku 2014 roku, między 4 a 29 grudnia. Zaproponowane zmiany tylko pozornie miały wyłącznie techniczny, porządkujący charakter.
Nagły i przyspieszony tryb w jakim wprowadzono propozycję poprawki był sporym zaskoczeniem dla co najmniej kilku posłów, członków sejmowej Komisji Administracji i Cyfryzacji.
Kontrowersje jakie zaistniały podczas procesu legislacyjnego, pokazują nie tylko niedoskonałość systemu powiadamiania ratunkowego, ale też pokazują systemowe słabości organizacji administracji rządowej i kontrolującego jej pracę Sejmu.
Propozycje zmian w ustawie dotyczyły dwóch kwestii:
Autor
Paweł Soloch
Były ekspert w dziedzinach Bezpieczeństwo, Obronność i Administracja. Były prezes Zarządu. Obecnie Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego, wcześniej między innymi członek Rady Służby Cywilnej (2010-2012), doradca Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego (2007-2010), podsekretarz stanu w MSWiA, szef Obrony Cywilnej Kraju (2005-2007). Ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, absolwent studiów podyplomowych w l’Institut de Hautes Études en Administration Publique (IDHEAP) w Lozannie, absolwent École Nationale d’Administration (ENA) w Paryżu.