MSWiA poprzez wdrożenie PESEL2 chciałoby zmniejszyć ilość dokumentów wydawanych obywatelom, ułatwić czynności administracyjne i zapewnić warunki do sprawnej identyfikacji mieszkańców Polski. Obywatel zostałby „odmiejscowiony”, co oznacza, że wykonywanie części czynności administracyjnych byłoby możliwe w dowolnym urzędzie, a nie tylko we właściwym dla miejsca zamieszkania.

Eksperci Instytutu Sobieskiego uważają, że mimo dobrych chęci MSWiA, koncepcja systemu PESEL2 jest niedostatecznie przemyślana i niesie ze sobą wiele poważnych zagrożeń. Deklarowane cele są nieprecyzyjne i zbyt szeroko zakrojone. Ponadto trudno dostrzec związek między samą koncepcją systemu PESEL2 a jego deklarowanymi celami, co w przypadku tak wielkiego przedsięwzięcia musi budzić niepokój. Eksperci Instytutu również zwrócili uwagę na fakt, że w żadnym z opublikowanych dokumentów autorzy koncepcji PESEL2 nie odnieśli się do wielu istotnych problemów bezpieczeństwa, typowych dla takich systemów.

Zdaniem ekspertów Instytutu wdrożenie systemu w planowanym kształcie obniży poziom skuteczności dotychczasowych sposobów udowadniania tożsamości przez obywateli a w konsekwencji doprowadzi m. in. do wzrostu wyłudzeń świadczeń od urzędów państwowych. PESEL2 umożliwi kilkudziesięciu tysiącom urzędników niekontrolowane i nieograniczone przeszukiwanie wielu baz danych z danymi o życiu i zdrowiu wszystkich obywateli.

Raport o PESEL2 zawiera analizę koncepcji MSWiA, omówienie roli centralnych rejestrów z danymi osobowymi i zagrożeń z nimi związanych oraz propozycję bezpiecznego rozwiązania systemowego dla rejestrów państwowych i komercyjnych. Proponowane przez ekspertów Instytutu rozwiązanie stworzyłoby warunki dla prostej i skutecznej identyfikacji osób oraz zapewniłoby właściwą równowagę między interesami państwa i ochroną prywatności obywateli.