Konflikt za naszą wschodnią granicą spowodował wzrost zainteresowania aktywnością obywateli w ramach organizacji proobronnych, zwłaszcza paramilitarnych. Podstawowym problemem pozostaje wykorzystanie potencjału tych organizacji i włączenie ich w system bezpieczeństwa państwa.
Autorzy raportu rozpatrują ten problem w odniesieniu do dwu typów organizacji proobronnych:
ratowniczych, zajmujące się ochroną ludności; działające w ramach zarządzania kryzysowego i brony cywilnej
paramilitarnych, które potencjalnie mogą być włączone w system rezerw mobilizacyjnych państwa, a także tworzyć obronę terytorialną
Niewystarczające wykorzystanie możliwości inicjatyw proobronnych przez państwo polskie niesie skutki dla rzeczywistych możliwości obronnych kraju. Ilustracją powyższego są zamieszczone w raporcie charakterystyki wybranych armii europejskich na tle armii polskiej.
Były ekspert w dziedzinach Bezpieczeństwo, Obronność i Administracja. Były prezes Zarządu. Obecnie Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego, wcześniej między innymi członek Rady Służby Cywilnej (2010-2012), doradca Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego (2007-2010), podsekretarz stanu w MSWiA, szef Obrony Cywilnej Kraju (2005-2007). Ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, absolwent studiów podyplomowych w l’Institut de Hautes Études en Administration Publique (IDHEAP) w Lozannie, absolwent École Nationale d’Administration (ENA) w Paryżu.
Politolog, adiunkt na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego, współpracownik Ośrodka Myśli Politycznej, członek Instytutu Europejskiego w Łodzi, pracownik badawczy Centrum Europejskiego Natolin. W latach 2005-2006 był ekspertem frakcji EPL-ED w Parlamencie Europejskim w Brukseli i zajmował się monitorowaniem polityki wschodniej Unii Europejskiej. Od 2006 roku wykłada na białoruskim Europejskim Uniwersytecie Humanistycznym na emigracji w Wilnie.
Historyk, absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (2014), stażysta Instytutu Sobieskiego i współautor raportu Budowanie zdolności obronnych państwa i postaw proobronnościowych w programach partii politycznych III RP (2014), stypendysta MNiSW za wybitne osiągnięcia w nauce (2013/2014), laureat II miejsca w konkursie im. Władysława Pobóg-Malinowskiego na Najlepszy Debiut Historyczny Roku 2014.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Organizacje proobronne w systemie bezpieczeństwa państwa
Konflikt za naszą wschodnią granicą spowodował wzrost zainteresowania aktywnością obywateli w ramach organizacji proobronnych, zwłaszcza paramilitarnych. Podstawowym problemem pozostaje wykorzystanie potencjału tych organizacji i włączenie ich w system bezpieczeństwa państwa.
Autorzy raportu rozpatrują ten problem w odniesieniu do dwu typów organizacji proobronnych:
Niewystarczające wykorzystanie możliwości inicjatyw proobronnych przez państwo polskie niesie skutki dla rzeczywistych możliwości obronnych kraju. Ilustracją powyższego są zamieszczone w raporcie charakterystyki wybranych armii europejskich na tle armii polskiej.
Autor
Paweł Soloch
Były ekspert w dziedzinach Bezpieczeństwo, Obronność i Administracja. Były prezes Zarządu. Obecnie Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego, wcześniej między innymi członek Rady Służby Cywilnej (2010-2012), doradca Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego (2007-2010), podsekretarz stanu w MSWiA, szef Obrony Cywilnej Kraju (2005-2007). Ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, absolwent studiów podyplomowych w l’Institut de Hautes Études en Administration Publique (IDHEAP) w Lozannie, absolwent École Nationale d’Administration (ENA) w Paryżu.
Dr hab. Przemysław Żurawski vel Grajewski
Politolog, adiunkt na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego, współpracownik Ośrodka Myśli Politycznej, członek Instytutu Europejskiego w Łodzi, pracownik badawczy Centrum Europejskiego Natolin. W latach 2005-2006 był ekspertem frakcji EPL-ED w Parlamencie Europejskim w Brukseli i zajmował się monitorowaniem polityki wschodniej Unii Europejskiej. Od 2006 roku wykłada na białoruskim Europejskim Uniwersytecie Humanistycznym na emigracji w Wilnie.
Łukasz Dryblak
Historyk, absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (2014), stażysta Instytutu Sobieskiego i współautor raportu Budowanie zdolności obronnych państwa i postaw proobronnościowych w programach partii politycznych III RP (2014), stypendysta MNiSW za wybitne osiągnięcia w nauce (2013/2014), laureat II miejsca w konkursie im. Władysława Pobóg-Malinowskiego na Najlepszy Debiut Historyczny Roku 2014.