W czasach destabilizacji sytuacji w sąsiedztwie RP i przy zagrożeniu konfliktem zbrojnym, Polska powinna pilnie i konsekwentnie rozbudowywać potencjał obronny. Nie tylko zwiększać wydatki na modernizację techniczną armii, bo nawet najlepszy sprzęt bez obsługujących go żołnierzy na niewiele się zda. Państwo – w czasie kryzysu i wojny – potrzebuje, poza żołnierzami, szeregu specjalistów na zapleczu.

Niekorzystne zmiany demograficzne i kulturowe w połączeniu z niewystarczającym szkoleniem obywateli wpływają na zmniejszanie liczby przeszkolonych rezerw osobowych, możliwych do wykorzystania w czasie kryzysu lub wojny. Musimy zatem na nowo zaangażować obywateli w służbę państwu i sprawić by była ona przedmiotem dumy, a nie przykrym obowiązkiem.

Dlatego Instytut Sobieskiego wraz z Instytutem Flanki Wschodniej zdecydowały się, we współpracy z ekspertami, przedstawić pierwszą w Polsce spójną koncepcję powołania do życia rezerw dla armii i kadrowego zaplecza państwa. Co ważne, możliwych do wykorzystania także w sytuacjach kryzysowych w czasie pokoju.

Autorami raportu są:
🔹Marek Budzisz
🔹Michal Dworczyk
🔹gen. rez. Jarosław Gromadziński
🔹ppłk rez. Maciej Korowaj
🔹Michał Kot
🔹Grzegorz Matyasik
🔹Bartosz Marczuk

Proponujemy stworzenie kompleksowego rozwiązania, tj. Powszechnej Służby Państwowej (PSP), przewidującego szkolenie młodych Polaków do tej służby. Choć ma być ona obowiązkowa, to zakłada element wyboru, atrakcyjność szkoleń, funkcję ich godzenia z karierą zawodową czy edukacją, a nawet dodatkowe benefity z jej odbycia do wykorzystania na rynku pracy. Proponujemy zupełnie nowe rozwiązanie i podejście, oparte na doświadczeniach innych krajów. To nie żadna „branka” ani znany z PRL-u „pobór”, ale nowoczesna i elastyczna forma szkolenia rezerw dla armii i w celu budowania odporności państwa.

Służba ta ma być ważnym i kluczowym, choć niejedynym elementem wychowania proobronnego i szkolenia młodych obywateli do bycia gotowym na sytuacje kryzysowe. Przykłady z Francji, Izraela czy Finlandii pokazują, że powszechna służba wzmacnia więzi społeczne, ogranicza społeczną atrofię i skrajny indywidualizm, buduje odporność państwa, służy odbudowie wspólnoty i zasypywaniu głębokich podziałów politycznych. Korzyści z jej wprowadzenia nie ograniczają się zatem do – niezmiernie ważnego elementu – wzmocnienia odporności państwa, która odstrasza potencjalnego agresora. Chodzi też o budowanie wspólnoty i więzi, co w perspektywie wzrostu indywidualizmu i konsumpcjonizmu jest ogromną wartością.

To „duch narodu” i jego mentalna siła przynosi rozwój i zapewnia wspólnocie trwałość. Warto zatem inwestować w takie rozwiązania, które go wzmacniają. PSP na pewno się do nich zalicza.

Zapraszamy do lektury raportu!